Nie ma lepszego miejsca na reset niż Tatry. Kiedy w październiku zeszłego roku miałam już wszystkiego serdecznie dość i byłam bardzo, bardzo przebodźcowana, nie pozostało mi nic innego, jak wybrać urlop, spakować plecak i ruszyć na podbój Podhala. Częściowo, po raz pierwszy, także solo. To miał być czas na podładowanie baterii i stuprocentowy selfcare. 😊 Będzie też parę polecajek jedzeniowych oraz noclegowych. Ruszyliśmy z Krakowa z samego rana i o 8 zameldowaliśmy się na parkingu na Palenicy Białczańskiej, gdzie w trójkę – tj. ja, P. oraz nasz kumpel Kingu, ruszyliśmy czerwonym szlakiem do Wodogrzmotów Mickiewicza, by przy nich odbić na szlak zielony, dobrze znaną nam trasą w kierunku Pięciu Stawów Polskich (o których dwukrotnie pisałam już TU i TU ). Pogoda była wspaniała – raz słońce, raz chmury, na niebie odbywał się prawdziwy spektakl. Sama wędrówka minęła spokojnie, leniwie i bez większych problemów, jedynie na górze nas mocno wywiało i było chłodno. Widoki jednak, jak zwykle z
Hola! Minął już prawie miesiąc od naszej pierwszej wyprawy w Bieszczady, a ja tęsknię za górami okrutnie. Dlatego dziś przychodzę do Was z relacją z naszej wyprawy na bardziej wyszukany, bieszczadzki szlak – Połoninę Wetlińską. Choć trochę osłodzę sobie tą tęsknotę, a co! Trasa: Wetlina, Stare Sioło – Górna Wetlinka | mapa-turystyczna.pl Wycieczkę rozpoczęliśmy dość późno, bo około 11. Wyszliśmy z PTTK Wetlina, gdzie mieliśmy nocleg i udaliśmy się w stronę Starego Sioła, gdzie żółtym szlakiem mieliśmy zamiar dojść do Przełęczy M. Orłowicza, by następnie czerwonym dojść do Chatki Puchatka i zejść najpierw żółtym, a potem czarnym, do Górnej Wetlinki. Łącznie – niecałe 14 km i 757 m podejść. Żółty szlak niemal w całości prowadzi w lesie, dodatkowo głównie pod górę. Tylko na początku, przez chwilę, idziemy po pięknej łące, potem tylko las, góra, las, góra. Widoki pojawiają się dopiero po wyjściu na Przełęcz. I wtedy też zac