#72. OJCÓW PO RAZ PIERWSZY - ZIELONYM SZLAKIEM

Hola!

Lipiec w Tatrach nas nie rozpieszczał – co mieliśmy wolne, to tam istny armagedon. No ale, co by nie siedzieć całego miesiąca z założonymi rękoma (wycieczka do Łodzi się nie liczy!) wczoraj postanowiliśmy wybrać się na spacer w bliższe okolice – do Ojcowa. Choć mieszkamy niedaleko – wstyd przyznać, ja byłam tam raz i tylko pod Maczugą Herkulesa, lata temu, a P. zjeździł okolice na rowerze. Nigdy jednak żadne z nas nie weszło tam na żaden szlak. Jadąc tydzień temu do Łodzi przejeżdżaliśmy właśnie niedaleko Ojcowa i bardzo spodobały mi się skałki widoczne z trasy, dlatego w głowie zaczęłam planować trasę na najbliższą sposobność. I taka oto wczoraj nastąpiła. Trasa mniej więcej wyglądała tak (w rzeczywistości zrobiliśmy więcej kilometrów i przewyższeń przez zabłądzenie oraz kręcenie się w te i we wte :-)).

Trasa: Ojców, droga do zamku – Ojców, droga do zamku | mapa-turystyczna.pl

Wstępnie mieliśmy zamiar przejść ok. 10 km, jednak pogoda oraz złe samopoczucie z rana szybko zweryfikowały nasze plany. Ruszyliśmy z parkingu, tuż spod zamku, zielonym szlakiem, błądząc już niemal na początku i przechodząc spory kawał leśną ścieżką pod górę – tracąc przy tym niecałe dwa kilometry i trochę czasu. Co jak co, ale moim zdaniem, oznakowanie szlaków w Ojcowie jest zdrowo pokręcone. Na szczęście udało nam się wrócić na właściwą drogę – najpierw szliśmy asfaltem a przy kasie, w której można było kupić bilety do jaskini Ciemnej odbiliśmy dość stromo do lasu. Raz wspinaliśmy się po schodkach, raz po korzeniach a raz szliśmy po prostu leśną ścieżką. Droga w górę dość stroma i męcząca, głównie jednak ze względu na nieznośną temperaturę, duchotę i kompletny brak wiatru. Za to na trasie kilka ładnych punktów widokowych. Ludzi trochę, głównie do wysokości jaskini, potem luźno. 

 I weź tu ogarnij człowieku!

Tu zbłądziliśmy. 

Kasa do Jaskini Ciemnej. Tu odbijamy z asfaltu w lewo, wciąż zielonym szlakiem. 

Mocno pod górkę, raz schodami, raz po korzeniach a raz udeptaną ścieżką. 

Pierwszy punkt widokowy. Im wyżej, tym bardziej wow. 

Wejście do Jaskini Ciemnej.

Kolejny punkt widokowy.

Wciąż pod górkę.

I kolejne piękne miejsce.

 

Schodząc w dół wracamy na asfalt. Polecam przy zejściu z zielonego zatrzymać się w niedużej budce prowadzonej przez przesympatyczną panią na coś do picia bądź jedzenia – my zdecydowaliśmy się na mega orzeźwiającą lemoniadę za 5 PLN oraz frytki za 10 PLN. Widzieliśmy też zapiekanki – zdecydowanie robione w domu z całą masą świeżych dodatków. A same frytki jak i lemoniada były pyszne. Z jedzeniem mogliśmy usiąść sobie na ławce, dookoła zielona łąka, skałki, dla dzieci trampolina i basen.

Pyszna, domowa lemoniada. 

Ruszyliśmy w drogę powrotną, tym razem po asfalcie na początku szlakiem żółtym i czerwonym, do których przy monumentalnej bramie Krakowskiej dołączał także szlak niebieski. W pierwotnej wersji mieliśmy odbić za bramą aż pod Grotę Łokietka (nie wchodząc do środka), a potem wrócić czarnym szlakiem, zrobić kółeczko żółtym i zielonym a następnie zielonym z czarnym wrócić pod zamek, spod którego startowaliśmy, no ale jak na początku wspomniałam – pogoda i samopoczucie zweryfikowały. Tak więc już do końca trzymaliśmy się szlaku niebiesko-czerwono-żółto-czarnego. Zatrzymaliśmy się jedynie dłużej przy bramie – była naprawdę niesamowita. Kawałeczek dalej mogliśmy wejść do wysokiej acz płytkiej jaskini. 

Brama Krakowska.

Wcześniej zatrzymaliśmy się jeszcze przy Źródle Miłości z przyjemnie chłodną wodą - słyszeliśmy, jak przewodnik odradzał picie z niej.;) Minęliśmy jeszcze stawy, w których hodowane były pstrągi i już byliśmy znów na parkingu, gdzie oboje walczyliśmy już z okropnymi bólami głowy. I generalnie dobrze, że postanowiliśmy skrócić sobie wycieczkę, bo ledwo wyjechaliśmy z Ojcowskiego Parku Narodowego a zaczęło padać oraz grzmieć.

Samą wycieczkę bardzo polecam. Widoki są przednie a skały wyglądają fenomenalnie. Jest na czym zawiesić oko, co zobaczyć, zwiedzić. My już teraz wiemy, że na pewno tu wrócimy – by więcej pochodzić, odwiedzić jaskinie i spróbować ojcowskiego pstrąga. No i zobaczyć Maczugę Herkulesa :) Z chęcią wybierzemy się szczególnie złotą jesienią oraz białą zimą.

Ach, no i ten – prawie na całym obszarze jak i jeszcze kawałek za Ojcowem nie ma zasięgu :-)