#75. ZAKOCHUJĄC SIĘ W BIESZCZADACH - WETLINA, PTTK, CHATA WĘDROWCA, WODOSPAD SIKLAWA OSTROWSKICH.

Hola!

Dziś przychodzę do Was z ostatnim postem z Bieszczad. Tym razem chciałam napisać kilka słów oraz podzielić się zdjęciami stricte z naszej bazy wypadowej, jaką była Wetlina. Przez te kilka nocy spaliśmy w domkach PTTK Wetlina (było nas 12 osób, wzięliśmy dwa domki). Warunki schroniskowe, ale nam w zupełności wystarczyły. Fajna terapia też na moje chore jelita, kiedy nie ma się pod nosem WC :)

Generalnie, duży ukłon w stronę obsługi i właścicieli. Robią kawał dobrej roboty. Teren PTTK zadbany, jedzonko przepyszne i atmosfera niesamowita, nie mówiąc o bardzo przyzwoitych cenach. Jeśli komuś nie zależy na hotelowych warunkach z własnym kibelkiem (dwie toalety były w budkach przy domkach – dwie zwykłe toalety, z normalną kanalizacją, nie dziury w ziemi!), to jak najbardziej mogę polecić. Piwka nie brakowało, rozmów z nieznajomymi również, do tego Wetlina to bardzo fajna baza wypadowa na szlaki – z naszego pttk szliśmy może 5 minut na szlak prowadzący na Połoninę Wetlińską :) No i takiego nieba, jak ze strefy chilloutu, jeszcze nie widziałam. Udało nam się trafić akurat na noc spadających gwiazd – widziałam ich tyle, że nie byłam w stanie zliczyć, naprawdę!

W Wetlinie byliśmy jeszcze w Bazie Ludzi z Mgły – tj. z Pawłem dotarliśmy do niej, jak reszta dojadała swoje zamówienia – zahaczyliśmy o nią schodząc ze szlaku. Moja siostra była tu rok temu i podobno mieli jedne z najpyszniejszych pierogów jakie jadła, ale zmienił się właściciel (?) i zdecydowanie odradzili nam zamówienie czegokolwiek. Zrezygnowaliśmy ale za to odbiliśmy sobie następnego dnia w Chacie Wędrowca. Jeśli będziecie kiedyś w Wetlinie – KONIECZNIE TAM ZAJRZYJCIE. SERIO. Wspaniałe miejsce z niesamowitą atmosferą, obsługa bardzo miła, sympatyczna i przede wszystkim cierpliwa – była nas wszakże dwunastka i składanie zamówienia trochę trwało. Spróbowaliśmy większości pozycji z menu – zupy, mięs, burgerów, sera smażonego no i przede wszystkim NALEŚNIKA GIGANTA, który był… wielki. I pyszny. Do tego różne piwka bądź lemoniady. Cenowo lokal jest na średnim poziomie, ale naprawdę, naprawdę warto. Szczerze polecam!

A jeśli macie ochotę na krótki spacer połączony ze zjazdem po błocie, oglądaniem wodospadu i odpoczynkiem nad wodą – wybierzcie się nad Wodospad Siklawa Ostrowskich. Kolejny punkt na mapie mieszczący się parę minut drogi od naszego pttk. Mieśmy to szczęście, że podczas naszego pobytu padało tylko raz – w noc poprzedzającą naszą wycieczkę nad wodospad, dzięki czemu prezentował się on naprawdę super. Minusem było bardzo błotniste i strome zejście, no ale co, my nie damy rady?

Z kwestii praktycznych – kawałeczek od pttk jest sklep, ceny ma jednak mocno średnie, tak samo zresztą asortyment. Jest kilka foodtrucków – panowie próbowali tylko kebaba i również szału nie robił, zdecydowanie lepiej stołować się w pttk.

W tym roku nie uda nam się już raczej wrócić w Bieszczady, choć był taki pomysł w ostatni weekend. Niestety, jak to już bywa – mój organizm postanowił się mocno zbuntować i zamiast zdobywać kolejne górskie szlaki (pogoda była sztos!!!) – ja leżałam z gorączką w łóżku. Jednak Bieszczady oczarowały mnie tak bardzo, że z pewnością je jeszcze odwiedzę – jak nie w tym, to w przyszłym roku :) Jeśli ktoś z Was jeszcze się wacha – nie czekajcie. Mimo sporej ilości ludzi, ja uważam, że nadal są dzikie, nieodgadnione i magiczne. I tak inne od moich ukochanych Tatr…:)