Przejdź do głównej zawartości

#78. TATRZAŃSKI RESET - Dolina Pięciu Stawów i Rusinowa Polana

Nie ma lepszego miejsca na reset niż Tatry. Kiedy w październiku zeszłego roku miałam już wszystkiego serdecznie dość i byłam bardzo, bardzo przebodźcowana, nie pozostało mi nic innego, jak wybrać urlop, spakować plecak i ruszyć na podbój Podhala. Częściowo, po raz pierwszy, także solo. To miał być czas na podładowanie baterii i stuprocentowy selfcare.  😊 Będzie też parę polecajek jedzeniowych oraz noclegowych. Ruszyliśmy z Krakowa z samego rana i o 8 zameldowaliśmy się na parkingu na Palenicy Białczańskiej, gdzie w trójkę – tj. ja, P. oraz nasz kumpel Kingu, ruszyliśmy czerwonym szlakiem do Wodogrzmotów Mickiewicza, by przy nich odbić na szlak zielony, dobrze znaną nam trasą w kierunku Pięciu Stawów Polskich (o których dwukrotnie pisałam już TU i TU ). Pogoda była wspaniała – raz słońce, raz chmury, na niebie odbywał się prawdziwy spektakl. Sama wędrówka minęła spokojnie, leniwie i bez większych problemów, jedynie na górze nas mocno wywiało i było chłodno. Widoki jednak, jak zwykle z

#21. STEMPELKI PO RAZ PIERWSZY


Niedawno pisałam Wam, że zrobiłam małe zakupy na aliexpress. Ponieważ rozpoczęłam swoją przygodę ze zdobieniami paznokci, w mym arsenale nie mogło zabraknąć stempelków. Dziś zapraszam Was na relacje pierwszego zdobienia z nimi w roli głównej.


Na początku muszę napisać, że przy stemplach naklejki wodne to pikuś. Nie wiem ile razy próbowałam nałożyć odpowiednią ilość lakieru na blaszkę i odbić ją na stemplu tak, by cokolwiek wyszło. Zresztą – nie tylko ja, ale i mój P. oraz mama. Na pierwszym paznokciu wyszło strasznie – ledwie dwie gwiazdki, które dodatkowo rozmazałam, przez zbyt wczesne użycie topu. Na szczęście, na drugiej ręce, mimo kilku niedociągnięć, w końcu udało odbić mi się prawie cały wzorek.
Moje pierwsze wrażenia są takie, że trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i ćwiczyć. O ile nałożenie wzorku na paznokieć nie jest czymś skomplikowanym, o tyle odbić go w ogóle na stemplu to już wyższa szkoła jazdy.


Moje rady na początek?
·         Na blaszkę nakładaj dosłownie kropelkę lakieru!
·         Stempelek przyciskaj do blaszki oraz paznokcia szybko i zdecydowanie. Trzeba użyć troszkę siły, jednak bez przesady!
·         Nie zniechęcaj się, początki naprawdę są trudne (chyba, że nie jesteś taką sierotą jak ja, haha).


W moim zestawie znalazłam jeden minus – ta blaszka do wyrównywania lakieru jest z metalową końcówką, przez co blaszki z wzorkami szybko się rysują. Podobno są jakieś z plastikowymi – będę musiała się rozejrzeć. Inna sprawa dotyczy wzorków – niestety, z ali, mimo teoretycznej możliwości wyboru dziesięciu z nich, dostałam zupełnie randomowe. W całym komplecie była jedna, maksymalnie dwie, blaszki, które wybrałam – reszta kompletnie mi się nie podoba.


Co do samego wzorku – uważam, że jest to ładne urozmaicenie paznokcia. Odrobina wprawy, uwolnione kreatywne myślenie i za pomocą tych maleństw można wyczarować naprawdę piękne zdobienia. Tak samo jak w przypadku naklejek – było to moje pierwsze, choć na pewno nie ostatnie podejście.

Do malowania użyłam: Bourjois 1 Seconde, nr 23 (chabrowy), Sinful Colors, numerki 113 (fiolet) oraz 831 (brokatowy niebieski), Yves Rocher, nr 51 (żółty).


Komentarze

Zainteresują Cię również...

#32. WROCLOVE - SKYTOWER, OGRÓD JAPOŃSKI, MIASTO.

Cześć i czołem! Przychodzę do Was z drugą częśćią fotrelacji mojego pobytu w magicznym mieście – Wrocławiu. Nie chcąc się rozdrabniać – tym razem zapraszam Was na zdjęcia ze Sky Tower, fontanny multimedialnej, Ogrodu Japońskiego i miasta. Mam nadzieję, że fotografie przypadną Wam do gustu! Pierwszym punktem na naszej liście do zwiedzania było Sky Tower. Wybraliśmy się tam także dlatego, że we Wrocławiu byliśmy przed południem, a doba hotelowa zaczynała się po czternastej. Dodatkowo, miejsce naszego noclegu było rzut beretem od Sky Tower, tak więc po niemiłej niespodziance, jaką zafundował nam taksówkarz (niezrzeszony, za 2 km policzył sobie 25 PLN), zostawiliśmy rzeczy w hotelu i ruszyliśmy na podbój wrocławskich niebios. Polecam Sky Tower każdemu, kto lubi piękne widoki czy panoramę miasta. My byliśmy zakochani w tym, co ukazało się naszym oczom. Mieliśmy także farta – pogoda tego dnia była cudowna, powietrze przejrzyste, dzięki czemu wszyst

#12. DLACZEGO WARTO MIEĆ KOTA?

Cześć i czołem! Dziś post z mojej ulubionej, kociej kategorii. Będzie on pierwszym – mam nadzieję, że się Wam spodoba. Równocześnie, już na wstępie, chcę zaznaczyć, iż nie jest on tylko mojego autorstwa – swego czasu, na grupie Koty - nasza pasja. Kochamy,dbamy, bronimy , (do której serdecznie zapraszam wszystkich – zarówno miłośników kotowatych, jak i osoby, które pragną dowiedzieć się czegoś ciekawego) również spytałam, dlaczego warto mieć kota. Chciałabym, aby te kocie tematy nie były tylko moje ale również chociaż troszeczkę osób, które mają naprawdę olbrzymią wiedzę na ich temat. Acha. Od razu zaznaczam. Kocham wszystkie zwierzęta. WSZYSTKIE. Ale jestem kociarą . Nie psiarą. Nie chomikarą. Nie miłośniczką do nieskończoności innych zwierząt. Tak więc post ten będzie dotyczył TYLKO I WYŁĄCZNIE kotów. Na fotografiach oczywiście moje kotowate. Dlaczego warto mieć kota (jakby kogoś w ogóle trzeba było przekonywać…;)): 1.       Koty uczą pokory. Nie przybiega

#51. DOLINA PIĘCIU STAWÓW PO RAZ PIERWSZY - UMIERAJĄC NA SZLAKU... ;)

Hola :) Dziś przychodzę do Was z moją pierwszą samodzielnie zaplanowaną, zeszłoroczną wyprawą w góry – 20 lipca 2017 do Doliny Pięciu Stawów . I od razu na wstępie zaznaczę, że jeszcze nigdy nie dostałam po dupie tak, jak wtedy . Generalnie Dolina Pięciu Stawów marzyła mi się już od kilku lat. Gdzieś w internecie natknęłam się na relacje z tej trasy, urzekły mnie zdjęcia i pełne zachwytu opisy. Naczytałam się, że trasa jest przyjemnie prosta, przyjemna i obfituje w boskie przeżycia wizualne. Byłam tak zaaferowana, że mało brakowało, a wybrałabym się tam pół roku wcześniej – w zimie ! O, ja głupia … Wyprawa do Doliny Pięciu Stawów zweryfikowała moją wiedzę, mój zapał i przede wszystkim – mój dystans i respekt do gór. Zaczęło się niewinnie – od ponad godzinnego krążenia w okolicy parkingów i szukania wolnego miejsca do zaparkowania, co bardzo opóźniło całą wyprawę. Potem podróż asfaltem ponad 3 km żeby dojść do Palenicy… Bilety kupiliśmy ok. 11. Abstrahując… Kolejka do prz